Alfred Jan Schmidt

Alfred Jan Schmidt
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1888 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	6 maja 1968 ; Penley
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Armia Polska we Francji; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	69 Pułk Piechoty; 78 Pułk Piechoty; 21 Pułk Piechoty; 10 Dywizja Piechoty; 7 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty; kwatermistrz pułku; zastępca dowódcy pułku; dowódca pułku piechoty; dowódca dywizji piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Alfred Jan Schmidt (ur. 19 czerwca 1888 w Krakowie, zm. 6 maja 1968 w Penley) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Alfred Jan Schmidt urodził się 19 czerwca 1888 w Krakowie, w rodzinie Rudolfa i Anny z Zagórskich. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie studiował chemię na Politechnice w Brnie. W latach 1912–1913 odbył jednoroczną służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. W 1914 roku został zmobilizowany do c. i k. armii, i skierowany na front gdzie dostał się do rosyjskiej niewoli. W niewoli spędził cztery lata. W 1918 roku znalazł się w Semipałatyńsku^[1].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w 84 pułku piechoty.

30 kwietnia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 489. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 82 Syberyjski pułk piechoty w Brześciu^[3]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 84 pułku piechoty w Pińsku^[4]^[5]. W listopadzie 1924 roku został przeniesiony do 39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Jarosławiu na stanowisko dowódcy II batalionu^[6]^[7]. W następnym roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[8]. 23 stycznia 1928 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]. 28 kwietnia 1928 roku został przeniesiony z 39 pp do 69 pułku piechoty wielkopolskiej w Gnieźnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[10]^[11]^[12]. 4 lipca 1935 roku został przeniesiony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach na stanowisko dowódcy pułku^[13]. Pułkownikiem został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14].

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził etapami Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”.

Od 1 października 1941 roku do 8 stycznia 1942 roku był dowódcą 21 pułku piechoty^[15]. W 1942 roku dowodził 10 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W okresie od 7 września 1943 do 12 kwietnia 1944 dowodził 7 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład Armii Polskiej na Wschodzie, a następnie Bazy Armii Polskiej na Wschodzie. Od maja do lipca 1944 r. w dyspozycji dowódcy 2 KP, od 27 lipca 1944 r. do grudnia tego roku w Centrum Wyszkolenia Piechoty 1 KP. Od grudnia 1944 r. do października 1945 r. w dyspozycji dowódcy Jednostek Wojska w Wielkiej Brytanii. W latach 1945–1947 w rezerwie^[16].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji. Zmarł 6 maja 1968 roku w Penley^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931)^[17]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[18]
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Przypisy

↑ ^a ^b Judycki i Klimaszewski 2000 ↓, s. 111.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 7 maja 1921 roku, s. 899.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 553.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 404.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 18 listopada 1924 roku, s. 682.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 347.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 270. Obsada pułków piechoty.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 83, 168.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 597.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 95.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 9.
↑ Wawer 2001 ↓, s. 233.
↑ GrzegorzG. Gera GrzegorzG., Ze znakiem Czerwonego Gryfa. Skrót dziejów 7. Dywizji Piechoty. „Militaria. Wydanie Specjalne: ilustrowany magazyn wojskowy” nr 63 5/2018, s. 68., 2019 .
↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Zbigniew Judycki, Bolesław Klimaszewski: Krakowianie w świecie: słownik biograficzny. Kraków: Oficyna Wydawnicza Kucharski, 2000. ISBN 83-913714-1-7. ISBN 978-83-913714-1-1.
Zbigniew Wawer: Znów w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941 – marzec 1942. Warszawa: Zbigniew Wawer Frod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.

[CITEREFJudyckiKlimaszewski2000111-1] Judycki i Klimaszewski 2000 ↓, s. 111.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_18_z_7_maja_1921_roku,_s._899-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 7 maja 1921 roku, s. 899.

[CITEREFLista_starszeństwa192235-3] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922_roku,_s._553-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 553.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923367,_404-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 404.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_122_z_18_listopada_1924_roku,_s._682-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 18 listopada 1924 roku, s. 682.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924222,_347-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 347.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_55_z_22_maja_1925_roku,_s._270._Obsada_pułków_piechoty-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 270. Obsada pułków piechoty.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_28_stycznia_1928_roku,_s._19-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._140-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.

[CITEREFRocznik_Oficerski192883,_168-11] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 83, 168.

[CITEREFRocznik_Oficerski193222,_597-12] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 597.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_4_lipca_1935_roku,_s._95-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 95.

[CITEREFRybkaStepan20069-14] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 9.

[CITEREFWawer2001233-15] Wawer 2001 ↓, s. 233.

[16] GrzegorzG. Gera GrzegorzG., Ze znakiem Czerwonego Gryfa. Skrót dziejów 7. Dywizji Piechoty. „Militaria. Wydanie Specjalne: ilustrowany magazyn wojskowy” nr 63 5/2018, s. 68., 2019 .

[17] M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[18] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]